prosto I
wzdłuż linii prostej
Prosto ku nim skoczył (II) Tadeusz przecież zważał i w bok strzelał okiem, I nie śmiejąc iść prosto, przysuwał się bokiem (III). I ciągnie je za sobą, a sam wyżej głową Mierzy, na północ, prosto w gwiazdę biegunową (VIII). Aż wyciągając rękę jak miecz do przebicia, Z palcem zmierzonym prosto w Tadeusza oczy (VIII) oni stoją śmiele, Dziewięć rur wymierzyli prosto w łeb Klucznika (IX)
Czlowiek i wszechswiat ↔ Apriori ↔ Przestrzeń